بانوی شناگر ایرانی در چهل و یکمین فجر انقلاب، رکورد جدیدی به یاد ۷۳۰۴ بانوی شهید کشور با دستان بسته به ثبت ملی رساند. بانویی که می گوید: «برای بانوان ما دست بسته معنا ندارد و در سخت ترین شرایط بهترین حامی خانواده، کشور و انقلاب هستند.»
به گزارش پیشرو اسپرت و به نقل از مجله فارس پلاس؛ نعیمه جاویدی: بانوی جوانی است و به قول خودش پیش از آنکه ورزشکار باشد یک مادر است. «اکرم کناری دیل» مدتی قبل رکورد ۱۷۵ دقیقه شنای متوالی با دستان بسته در مسافت ۵ هزار و ۶۵ متر را به یاد ۱۷۵ شهید غواص ثبت کرد. دهه فجر امسال اما رکورد دیگری از او ثبت شد که با پیگیری مسئولان فدراسیون ورزش های همگانی قرار است، در گینس هم ثبت شود. گفتگوی کوتاهی با او درباره رکورد جدیدش داشتیم.
مهمان تهران شدم برای ثبت رکورد
آمار متفاوتی از تعداد بانوان شهید انقلاب اسلامی ایران، شامل شهدای انقلاب، دفاع مقدس و پس از جنگ در منابع مختلفی ثبت شده است اما عدد رکورد کناری چقدر صحیح است؟ صحبت ما با او از همین جا آغاز می شود: «پیگیر این آمار از بنیاد شهید خوزستان بودیم اما چندان دقیق نبود وقتی برای ثبت رکورد به تهران آمدم بنیاد شهید و جانبازان تهران این آمار را در اختیارم قرار داد.»
متولد گچساران و در امیدیه زندگی می کند اما مدتی است برای ثبت رکورد جدید به تهران آمده: «از اول مهر برای ثبت رکورد، همراه فرزندانم به تهران آمدیم مدتی در خانه یکی از اقوام زندگی کردم، کمی بعد خانه‌ای اجاره کردیم و حالا مدتی است با مرخصی همسرم موافقت و به ما ملحق شده. اوایل مرخصی بدون حقوق برایم رد شد اما همین که مدیران متوجه شدند غیبتم برای ثبت رکورد بوده، همکاری کردند و حقوقم برقرار شد.» درباره جهانی شدن رکوردش می گوید: «این رکورد به صورت ملی ثبت شد اما مسؤولان فدراسیون ورزش همگانی تمایل دارند در گینس هم ثبت شود که هزینه شخصی بالایی دارد. قول داده‌اند حامی مالی پیدا کنند. گینس برای ثبت رکورد تشریفات خاصی دارد که زمان بر است. من مادر دو بچه هستم و شاغل. پرداخت این هزینه‌ها هم به تنهایی از عهده من خارج است.»
پیش می رویم به سوی گینس
از احتمال تغییر مسافت در ثبت جهانی رکورد می گوید: «مسافتی که طی شده به خودی خود عدد قابل توجهی برای ثبت است اما تلاشم ارتقای کمی و کیفی این رکورد است. اگر قرار باشد در گینس ثبت کنیم احتمالاً موضوع فرهنگی دیگری را برای ثبت رکورد انتخاب می‌کنم. من در شرکت نفت کار می‌کنم و صنعت نفت در شهر امیدیه و گچساران خدمات خوبی به مردم ارائه داده است. این شهرها امکانات ورزشی و فرهنگی زیادی ندارند اماکن موجود توسط شرکت نفت ساخته شده که عموم مردم هم از آن استفاده می‌کنند. به همین دلیل سعی می‌کنم ۲۹ اسفند روز ملی شدن صنعت نفت را به تعداد شهدای نفت شنا کنم. البته این فعلاً یک پیشنهاد است و باید به لحاظ آمار، ساعت و متراژ شنا محاسبه شود.»
دست بسته برای بانوان ما معنا ندارد
کناری از سبک سخت شنای خود می گوید: « البته بستن دو دست، سبک شنای من است اما هربار آن را به یک نیت معنوی تبرک می کنم. دوباره با دستان بسته شنا کردم تا بگویم بانوان کشور ما با وجود سختی و وظایفی که دارند موفق و مؤثرند. این کار قدرت و استقامت بانوان کشور ما را به رخ می‌کشد، کار آسانی نیست مسافت بالایی است هدف من این بود که بگویم من فقط یکی از بانوان سخت‌کوش کشورم هستم. خانم‌های جامعه ما فرزندانشان را بزرگ می‌کنند، ادامه تحصیل می‌دهند و در عرصه‌های اجتماعی و سیاسی فعال هستند. در واقع برای آنها دست بسته و بن‌بست معنا ندارد. آن ها دست دشمن را می بندند. دوست داشتم این رکورد روز تولد حضرت زهرا (س) ثبت شود اما خوشحالم در ایام دهه فجر ثبت شد، تاریخی بین ایام شهادت و ولادت حضرت.»
پشیمان شدم از پشیمانی
از حمایت ها و تمایزهای این رکورد می گوید: «ثبت رکورد فرایندی کاملاً شخصی است. یعنی تأمین محل ورزش، آمبولانس، پزشک‌یار، هزینه‌های ثبت بر عهده خود ورزشکار است اما شرکت نفت از ما حمایت کرد و هزینه‌ها را پرداخت. تعداد شهدای خانم ۷۳۰۴ نفر است که همین مسافت را در تمرینات طی ۴ ساعت و ۴۰ دقیقه پیمودم. هنگام ثبت رکورد اما این عدد کمتر و به عبارتی رکورد بهتر شد؛ ۴ ساعت و ۵ دقیقه. برآورد مسؤولان فدراسیون بیش از ۷ ساعت شنا بود. به همین دلیل بسیار مورد توجه‌شان قرار گرفت. به گفته آنها و اگر درست متوجه شده باشم هر هفته بیش از ۳ هزار رکورد ملی در این فدراسیون ثبت می‌شود که حکایت از استعدادهای ناب ورزشی کشورمان دارد. حالا پیگیرند که این رکورد را ثبت جهانی کنیم.»
«همیشه دوست داشتم در کنار ورزشی که انجام می‌دهم یک کار فرهنگی هم باشد.» با گفتن این جمله وظیفه و نقش فرهنگی ورزشکاران را مشخص می کند: «با کمک همسرم بنر و نوشته‌هایی درباره بانوان شهید، تهیه کردیم که البته می‌توانست بسیار زیباتر و مزین به عکس آنها باشد که در این زمینه نهادها می‌توانستند به ما کمک کنند. خیلی دوست داشتم حاضران هنگام شنای من چهره آن بانوان شهید را در بنر می‌دیدند. بعد از رکورد قبلی به خودم گفتم دیگر رکوردی ثبت نمی‌کنم اما همیشه دوست داشتم برای بانوان شجاع، صبور و فداکار وطنم کاری انجام دهم. طی تمرینات این رکورد وقتی به خانه برمی‌گشتم در مسیر بارها مأیوس می‌شدم و می‌خواستم منصرف شوم چون واقعاً کار سختی بود اما همین نیت معنوی؛ یاد بانوان شهید من را از پشیمانی پشیمان می‌کرد و انگیزه دوباره می‌گرفتم.»
روسپیدی با صورت کبود
۴ ساعت شنا آن هم با دستان بسته ساده نیست و تمرین و مراقبت می خواهد. بانوی رکورددار کشورمان می گوید: «به خودم خیلی سختی دادم موقع تمرین از آب استخر توی گلویم می‌گرفتم و بدون عینک شنا می‌کردم، با سرعت بیشتر از اصول مقرر. می‌خواستم قوی‌تر و آماده‌تر باشم، به هدفم ایمان داشتم. وقتی از آب بیرون آمدم و رکورد ثبت شد حاضران و خودم از کبودی صورتم وحشت کردیم اما خوشحال بودم که در برابر بانوان شهید کشورم روسفید شدم. برده شدن نام من مهم نیست دوست دارم یاد آن ها زنده شود. کار کوچکی بود که برای نشان دادن کار بزرگ آن ها. از من بپرسید می‌گویم دشمنان ما در جبهه فقط از مردان ما شکست نخوردند. بانوان ما هم مقتدرانه آنان را شکستند.»
