سرمربی تیم ملی فوتبال نوجوانان کشورمان گفت: به همه آنهایی که ما را کمک نکردند هم پیروزی مقابل برزیل را تبریک می‌گویم.
به گزارش پیشرو ورزش، حسین عبدی پس از برتری تاریخی ۳ بر ۲ تیم ملی فوتبال نوجوانان کشورمان مقابل اندونزی در رقابت‌های جام جهانی زیر ۱۷ سال، اظهار داشت: من هم به تمام ملت عزیزم این پیروزی را تبریک می‌گویم. همچنین به تمام اندونزیایی‌هایی که ما را تشویق کردند، تبریک می‌گویم. به تمام ارکان فوتبال که ما را کمک کردند هم تبریک می‌گویم. یک تاریخ‌سازی بزرگ داشتیم اما هنوز کارمان مانده و باید فردا را ببینیم.
وی افزود: امیدوارم بتوانیم جلو برویم و افتخارات دیگری را هم کسب کنیم. این شروع کار بود. برزیل تیم فوق العاده‌ای است و مجبور بودیم چندین کلک را به کار ببریم تا بتوانیم آنها را جلو کشیده و به گل برسیم.
سرمربی تیم ملی نوجوانان عنوان کرد: ۳ بر ۲ شدن بازی در شرایطی که ۲ بر صفر عقب بودیم، خیلی کار سختی است. البته حفظ همین نتیجه سخت‌تر است. به همه افرادی که به ما کمک کردند یا نکردند تبریک می‌گویم. امیدوارم در بازیهای بعدی مردم فوق‌العاده دلنشین اندونزی بازهم ما را تشویق کنند تا بتوانیم دیدار با انگلیس را هم با پیروزی پشت سر بگذاریم.
عبدی اظهار داشت: یک سال و هشت ماه است با این تیم کار می کنیم.همه سختی ها را پشت سر گذاشتیم.فقط وظیفه مان را برای مردم انجام دادیم و هنوز کار بزرگی نکرده ایم.
وی ادامه داد:شرمنده مردم هستم که نتوانستیم در آسیا قهرمان شویم.راه برای بچه ها شروع شده است و در آغاز مسیر هستیم. ممکن بود مقابل برزیل هم بازنده شویم اما هیچ وقت ناامید نمی شویم.به همه مردم بابت این پیروزی تبریک می گویم. امیدوارم بتوانیم نماینده شایسته ای برای این مرز و بوم باشیم و بازی‌ها را با قدرت بیشتری پیش برویم.
سرمربی تیم زیر ۱۷ سال خاطرنشان کرد: تمام استادیوم به احترام ایران ایستاد و تشویق کرد. به بچه ها خداقوت می‌گویم. بازی برزیل برای ما تمام شده است. به سراغ بازی انگلیس می رویم. امیدوارم خدا کمک کند و بتوانیم کار بعدی را درست انجام دهیم.
عبدی افزود: ما این تیم را نه برای امروز، بلکه برای آینده درست کردیم. من همه ایران را یک دور زدم و ۱۸ هزار نفر را دیدم.دنبال این بودم بهترین‌ها را دعوت کنم تا پشتوانه تیم بزرگسال باشند. امیدوارم لایق محبت مردم باشیم. برزیل تیم فوق العاده ای بود اما تلاش ما بیشتر بود. یادمان باشد موفقیت فریادی می زند که هیچ تبلیغی نمی تواند بزند. همه تلاشمان را می کنیم که با دست پر به تهران برگردیم.
