تیم ملی والیبال ایران که در دوره گذشته رقابت‌های قهرمانی جهان عنوان ششمی را کسب کرده بود، امسال نتوانست توقعات را برآورده کند.
به گزارش پایگاه خبری پیشرو اسپرت و به نقل از خبرگزاری فارس، تیم ملی والیبال ایران پیش از حضور در رقابت‌های قهرمانی جهان در بازی‌های آسیایی اندونزی درخشید و توانست بدون حتی یک ست باخته بر تیم‌های پاکستان، مغولستان، قطر و… غلبه کند و مدال طلا را کسب کند. ملی‌پوشان پس از این مسابقات به تهران برگشتند و بعد از چند روز استراحت راهی اسلوونی شدند.
ایگور کولاکوویچ به خوبی می‌دانست که ایران در دوره گذشته عنوان ارزشمند ششمی را کسب کرد و حالا بدون شک توقعات حداقل در حد تکرار همین نتیجه بود. ایران در دوره گذشته رقابت‌ها پنجمین حضور خود در مسابقات قهرمانی جهان را تجربه کرد. بهترین رتبه ایران در ادوار گذشته این رقابت‌ها جایگاه نوزدهمی بود که در دوره گذشته ۱۳ پله صعود در این رقابت‌ها داشت و عنوان ششمی را به دست آورد، اما این بار دیگر خبری از درخشش، معجزه و شگفتی نبود ایران نتوانست به جمع ۶ تیم برتر راه پیدا کند.
بهترین عنوان به دست آمده ایران برای رقابت‌های قهرمانی جهان در سال ۲۰۱۴ با اسلوبودان کواچ و رتبه ششمی بود، اما پیش از اعزام تیم ملی والیبال ایران به رقابت های سال ۲۰۱۸ احمد ضیایی، رئیس فدراسیون والیبال گفته بود که تضمینی برای تکرار این نتیجه وجود ندارد.
بلندقامتان والیبال ایران در این دوره از مسابقات شروع نسبتاً خوبی داشتند، اما هرچه پیش رفتند افت کردند. تیم ملی والیبال ایران در مرحله مقدماتی مسابقات والیبال قهرمانی جهان توانست با کسب ۴ پیروزی برابر تیم‌های پورتوریکو، بلغارستان، کوبا و فنلاند و یک شکست مقابل لهستان و کسب ۱۱ امتیاز در جایگاه دوم گروه D قرار گرفت و راهی مرحله دوم شد. شاگردان ایگور کولاکوویچ در این مرحله به ترتیب با بلغارستان، کانادا و آمریکا روبرو شدند و در هر سه دیدار نتیجه را به حریفان خود واگذار کردند تا حتی رویای تکرار عنوان ششمی هم نقش بر آب شود و در وصف آن می‌توان از ضرب‌المثل «هر سال دریغ از پارسال» استفاده کرد.
پیش از این ایگور کولاکوویچ تلاش کرده بود تا چند بازیکن از رده نوجوانان به تیم ملی تزریق کند و گاهی هم از آنها استفاده کرد؛ با این شرایط حالا او احتمالاً تقصیر را از سر خود باز می‌کند و جوانگرایی را بهانه‌ای برای این ناکامی خواهد دانست. در این بین بدون شک برنامه‌ریزی اشتباه مسئولان فدراسیون و ناکارآمدی آنها هم بیش از پیش به چشم خواهد آمد. به عنوان مثال در جایی که تیم دوم و یا حتی سوم ایران هم می‌توانست در بازی‌های آسیایی حضور پیدا کرده و مدال طلا را کسب کند فدراسیون‌نشین‌ها نتوانستند به کمیته ملی المپیک برای کسب مدال طلا تضمین دهند و در نهایت تیم اصلی ایران به اندونزی رفت و در مسابقاتی حضور پیدا کرد که ره‌آوردی جز خستگی برای آنها نداشت.
به هر حال ماحصل عملکرد تیم ملی والیبال ایران در رقابت‌های قهرمانی جهان ۲۰۱۸ چیزی جز سقوط نبود و حالا باید منتظر ماند و دید که آقای رئیس چه تدبیری برای متحول کردن حال تیم ملی دارد هرچند که احتمال دارد آنها با سیاست خاصی نگاه‌ها را به سمت لیگ برتر و آغاز این مسابقات بچرخانند و ناکامی بزرگ در رقابت‌های قهرمانی جهان را به دست فراموشی بسپارند.
هنوز به یاد داریم که پیش از این بسیاری از کارشناسان و اهالی والیبال گفته بودند که کولاکوویچ، ضیایی و همکارانش باید بدانند که اگر تیم ملی با برنامه‌ریزی‌هایی که انجام داده نتواند حداقل عنوان ششمی را کسب تکرار کند، باید به فکر خداحافظی باشد، به ویژه اینکه نام احمد ضیایی در لیست مدیران بازنشسته هم حضور داشت و صحبت‌هایی درمورد پایان دوران ریاست وی در فدراسیون والیبال هم مطرح شده است.
حالا با ابلاغ قانون منع بکارگیری و شرایطی که پیش آمده است باید دید که وزارت ورزش و جوانان چه برنامه‌ای برای فدراسیون والیبال دارد. به نظر می‌رسد فدراسیون والیبال نیازمند تزریق خون تازه‌ای است؛ خونی که مدت زیادی از تغییر آن نمی‌گذرد، اما دستاوردی جز سقوط نداشته است.
