“هیچ” جایگاه ایران در کمیته بین‌المللی المپیک/ از دست رفتن کرسی IOC شانزده ساله شد
اعضای جدید کمیته بین‌المللی المپیک (IOC) عصر جمعه معرفی شدند تا بازهم عدم حضور نماینده ایران در این مجمع بین‌المللی به چشم بخورد.
به گزارش پیشرو اسپرت و به نقل از خبرنگار ورزشی خبرگزاری فارس، صد و سی و ششمین نشست سالیانه کمیته بین‌المللی المپیک (IOC) عصر روز جمعه به صورت ویدئو کنفرانس برگزار شد. در این نشست ۵ عضو جدید معرفی شدند که در بین آنها ۲ نماینده از آسیا حضور دارند که از عربستان و مغولستان هستند.
نگاهی کوتاه به اعضای IOC خاطره سالهای دور را به یاد ما می‌آورد؛ زمانی که ایران هم نماینده داشت و مصطفی هاشمی‌طبا عضو ایرانی کمیته بین‌المللی المپیک بود. یک کرسی مهم که با بدسلیقگی از دست رفت و بعد از گذشت ۱۶ سال، هنوز به دست نیامده است.
* کرسی IOC چگونه برای ایران از دست رفت؟
مصطفی هاشمی‌طبا متولد ۱۳۲۵ از اصفهان در سالهای ۶۵ تا ۶۷ و ۷۵ تا ۸۳ ریاست کمیته ملی المپیک را برعهده داشت. وی در سال ۷۹ تا ۸۳ به عضویت کمیته بین‌المللی المپیک درآمد.
با روی کار آمدن محسن مهرعلیزاده به عنوان رئیس جدید سازمان تربیت‌بدنی، اختلافات بین کمیته و سازمان تربیت‌بدنی روز به روز بیشتر شد. به نظر می‌رسید هاشمی‌طبا در دولت جدید جایی ندارد؛ تا جایی که در سال ۸۳، سازمان تربیت‌بدنی به استقبال انتخابات کمیته ملی المپیک رفت.
تغییر ۹ رئیس فدراسیون و چینش مهره‌ها، فضا را برای برکناری هاشمی‌طبا و ورود رئیس بعدی آماده کرد و با وجود اینکه مشخص بود با عدم انتخاب وی، کرسی بین‌المللی هم از دست خواهد رفت اما از ریاست کمیته برکنار و رضا قراخانلو جایگزین شد. به همین راحتی جایگاه بین‌المللی از دست رفت تا قراخانلو بعدها از این اتفاق به عنوان بزرگترین اشتباه ورزشی‌اش نام ببرد.
مصطفی هاشمی‌طبا رئیس اسبق کمیته ملی المپیک و سازمان تربیت‌بدنی در گفت‌وگو با فارس درباره این کرسی و اتفاقات آن سالها، گفت: “در سال ۶۷-۶۸ هم می‌توانستیم این کرسی را بگیریم و عضویت نزدیک بود اما به خاطر برخی دوستان داخلی فعالیت‌هایی صورت گرفت که نتوانستیم.”
* پشت‌پرده‌های از دست دادن کرسی بین‌المللی
جریانات داخلی و دست‌های پشت پرده برای برکناری یک فرد خاص و روی کار آمدن دوستان نزدیک باعث شد تا بعد از گذشت ۱۶ سال در حسرت این کرسی بمانیم.
هاشمی طبا در ادامه گفت‌وگویش با فارس درباره اینکه در آن زمان چه مذاکراتی صورت گرفت تا این کرسی را به دست آوردید، عنوان کرد: درخواست عضویت برای حضور در IOC بسیار زیاد است اما نمی‌توان به سادگی وارد این مجمع شد. باید دوره یک نفر به پایان برسد تا نفر دیگر جایگزین شود.
رئیس اسبق کمیته ملی المپیک ادامه داد: بعد از سالها توانستیم این کرسی را بگیریم اما در سال ۸۳ عضویت دوباره من منوط به حضور در کمیته ملی المپیک بود. دوستان همان روزهای اول می‌گفتند می‌توانند این کرسی را بگیرند اما حالا ۱۶ سال می‌گذرد و اتفاقی نیفتاده است. ما در آن زمان مقامات بین‌المللی را به ایران دعوت می‌کردیم. سامارانش رئیس IOC بود که به همراه توماس باخ به ایران آمد.
* هاشمی‌طبا: بعید است بتوانیم در IOC پست بگیریم
با وجود اینکه نمایندگان ایران در فدراسیون‌های بین‌المللی پست‌هایی دارند اما جای این پست IOC در ورزش ایران خالی است. هاشمی‌طبا بر این باور است با زاویه‌ای که IOC با ایران دارد، بعید است بتوان این جایگاه را دوباره به دست آورد.
رئیس اسبق سازمان تربیت‌بدنی با اشاره به این موضوع تصریح کرد: خیلی فعال نبوده‌ایم و IOC نیز به ایران حساس است. الان خیلی بعید است بتوانیم این کرسی را بگیریم. ما در جلساتی که کمیته بین‌المللی المپیک نماینده داشت، مثل شورای المپیک آسیا یا انوک، بسیار فعال بودیم. در جلسات خصوصی صحبت می‌کردیم. اکثر اعضای IOC مرا با اسم کوچک صدا می‌زدند چون با من آشنا بودند. زمانی که در انتخابات شرکت کردم، سب بلاتر رئیس سابق فیفا و یک نماینده از آمریکا هم بودند اما من از همه آنها بیشتر رای آوردم.
* دیپلماسی ورزشی می‌تواند به کسب جایگاه کمک کند؟
در بین کشورهای آسیایی که در IOC عضویت دارند، می‌توان به افغانستان، فیلیپین، مغولستان، عربستان و … اشاره کرد که شاید در رویدادهای جهانی و المپیک جایگاهی نداشته باشند. هاشمی‌طبا بر این باور است کسب این جایگاه ارتباطی به کشور ندارد و به اشخاص مربوط است.
عضو اسبق کمیته بین‌المللی المپیک تاکید دارد برخی کشورها با حمایت‌های سیاسی، اقتصادی و هزینه‌های مالی این جایگاه را به دست می‌آورند.
از دست رفتن کرسی با روی کار آمدن مدیر جدید بارها در فدراسیون‌های مختلف رخ داده و همین باعث شده تا جایگاه‌های مهم بین‌المللی مختلفی را از دست بدهیم. البته وزارت ورزش امسال برنامه‌هایی را در نظر گرفته تا با برگزاری انتخابات جدید، کرسی‌ها از دست نرود، اما سوالی که در اینجا مطرح می‌شود اینکه آیا در ۱۶ سال گذشته از گزینه خاصی این حمایت‌ها برای حضور در IOC صورت گرفته؟ مسئولان ورزشی چقدر به منافع ملی برای کسب کرسی اهمیت می‌دهند؟ دیپلماسی ورزش چه جایگاهی دارد و ایران چقدر توانسته از این موضوع به نفع خود بهره ببرد؟
