تیم ملی به مربیگری امیر قلعه نوعی در هفته اخیردو بازی تدارکاتی انجام داد. یکی جلوی روسیه و یکی مقابل کنیا..!
در بازی با روسیه (که تیم قدرتمند و متحول شده ای بود)اگر توپ های ایران به گل تبدیل می شد ،قطعا بجای تساوی یک – یک پیروز میدان بود. در بازی با کنیا هم دو بر یک برنده شدیم.
در این دو بازی فارغ از نتیجه و عملکرد بسیار خوب شاگردان قلعه نوعی -که یک فوتبال ناب ایرانی و تماشاگر پسند انجام دادند- آنچه بیش از هر چیز به چشم آمد و هویدا بود؛ آشتی مردم و البته ملی پوشان با تیم ملی بود که عزم بردن و شادی ِ بعد از گل داشتند.
بی دلیل چنین ادعایی ندارم.
یک فلش بک به بازیهای تیم ایران در جام جهانی بزنید!فضای حاکم بر تیم ملی و کشور مان را بخاطر بیاورید. سرود نخواندن بازیکنان و شادی نکردن بعد از گل آنهارا هم همچنین!( رجوع به اعترافات وزیر ورزش در صحن علنی مجلس و متولیان فوتبال در محاقل غیر رسمی خالی از لطف نیست)
حالا! همان شرایط را با بازی ایران مقابل روسیه و کنیا -که مسابقه تدارکاتی هم بود – مقایسه کنید.
انروزها ، در یک اتفاق بسیار نادر در سطح ملی ، خیلی ها(حتی فوتبالی ها )خواهان بُرد تیم ملی نبودند! اما جلوی روسیه و سپس کنیا همه ی ایران خواهان بُرد ملی پوشان بودند.
دلیل کاملا روشن است؛
قلعه نوعی در کمتر از سه روز طبیعی بود که نمی توانست اقدامات فنی و موثری صورت دهد. او تنها کار مهم و با ارزشی که انجام داد هویت دادن به بازیکنان بودو صیانت از ارزش های تیم ملی که کمرنگ شده بود.
نمی گویم به هیچ عنوان فنی وجود نداشت ، زیرا تیمی که بعد از سه ماه شکل می گیرد ،بی شک با دیدگاههای فنی و تاکتیکی پا به میدان می گذارد، اما آنچه موجب دلچسبی و خوشنودی و در یک جمله آشتی ملی شد، نحوه بازی ملی پوشان بود که باهدایت امیر خان کاری کردند کارستان .
امیر قلعه نوعی که به کرات بخصوص درگل گهر ثابت کرد، قادر است با اقدامات روحی و روانی و البته فنی ازبازیکنان دیپورتی تیمی بسازد در قواره قهرمانی.در همین مدت کوتاه از تیم ملی، تیمی ساخت با انگیزه و بانشاط و اهل مبارزه برای بردن و پیروز شدن و جلب رضایت مردم و جامعه!
قلعه نوعی همانطور که ١۵ سال پیش ثابت کرد بباز نیست ، در بازی با کنیا هم ثابت کرد علاوه بر نباختن عزم جدی برای بردن دارد .
بطوریکه بعد از بازی گفت؛ باید سبک بازی تیم ملی را تغییر دهم.
مشخصا ! تغییر سبک فوتبال دفاعی و از نوع اتوبوسی متاثر از تفکرات کی روش و تبدیل آن به فوتبال تهاجمی و تماشاگر پسند( بخوانید فوتبال ناب ِ ایرانی که سالها انتظارش را داریم)قدری سخت و زمانبر است که قلعه نوعی ثابت کرده مرد روزهای سخت است.
مردی که قادر است طی سه روز با فوتبال ، آشتی ملی را رقم بزند، بی تردید می تواند با تیم ملی در جام ملت ها پرچم ایران را به اهتزاز در آورد.
ای کاش امیر قلعه نوعی بازی با انگلیس و امریکاهم روی نیمکت بود.
گزارش: مازیار خویشوند سردبیر پیشرو ورزش/
